Shotjes uit navels en een geïmproviseerde paaldansact op de bar.

Negen van de tien keer word ik heel gelukkig van mijn werk. Maar zeker niet altijd. Een goed voorbeeld daarvan waren de nachtelijke opnames voor '40 dagen zonder seks'. Dit is een programma van de EO waarin jongeren die veel met seks bezig zijn de uitdaging aangaan om het veertig dagen zonder te stellen. Nu kun je je afvragen of dat zo lang is, maar voor de deelnemers van het programma is dit doorgaans een ware martelgang. Ze missen lang niet altijd de seks zelf, maar wel de aandacht en bevestiging die ze krijgen door de wisselende contacten. Anyway, die nachtelijke opnames. Voordat de 40 dagen ingaan, volgen we de deelnemers tijdens een wild avondje stappen om te zien hoe ruig 't er normaal gesproken aan toe gaat. Goed idee. Je wilt toch weten met wat voor types je te maken hebt. Het liefst zie je als kijker hoe shotjes uit navels worden gedronken, gevolgd door een geïmproviseerde paaldansact op de bar en dronken gezoen in een hoekje achteraf. De realiteit is alleen anders, heel anders. Op het moment dat ook maar enigszins duidelijk is dat er gefilmd wordt verandert er een heleboel, zo niet alles. Voor de omgeving kun je het filmen nog een beetje verstoppen. Bijvoorbeeld door met je camera op afstand te blijven en in te zoomen of door op een cruciaal moment van dichtbij met je telefoon te filmen. Zo voorkom je dat je een intiem tafereeltje ruw verstoort met je cameralamp. Maar ja... je mag niet zomaar iets uitzenden als de gefilmde persoon daar geen toestemming voor geeft. De deelnemer heeft daar al voor getekend, maar de willekeurige jongere die zich net onbezorgd op de bek heeft laten pakken, heeft geen idee wat er speelt. Dus als je toch die oh zo belangrijke zoen hebt weten vast te leggen, zwaai je niet veel later met een quitclaim voor zijn neus. Even tekenen graag of voor de camera zeggen dat het dikke prima is dat je dronken en willekeurig zoenend op tv komt. Succes ermee en groeten aan je moeder. Maar dat was nog niet het grootste probleem. In veel gevallen kwam het helemaal niet tot die wilde zoen. De naar eigen zeggen soepele cassanova's en mannenverslindsters durven 't voor de camera vaak wel op een zuipen te zetten, maar flirten ho maar. Laat staan zoenen. Stoer vertellen over al je bedpartners is blijkbaar wel lachen, maar met de camera erbij iemand versieren levert toch plankenkoorts of gene op. Begrijpelijk, zou ik zelf ook verschrikkelijk vinden. Maar als je meedoet aan '40 dagen zonder seks' willen we natuurlijk wel een plaatje hebben van de situatie voordat de onthouding ingaat en dat wringt dan. Het gevolg tijdens zo'n avond is dat het steeds later wordt, de deelnemer steeds zatter en ik steeds vuriger naar mijn bed verlang. Onze handige producer en redacteur doen hun uiterste best om een goede sfeer te creëren en desnoods een beetje mee te zoeken naar een gewillige zoenpartner. De ene keer lukt dat, de andere keer niet. Maar boven alles denk ik: wat de f*ck doe ik hier? Ik ben heel blij als een paar dagen later presentator Johan Eikelboom met zijn piemelpistool het startschot geeft voor de veertig dagen. Voor mij als maker kan dan het interessante deel van het programma beginnen: de periode zónder seks en mét interessante struggles, uitglijders, inzichten en coachingsessies door Fajah Lourens.